رسم عاشقی

دیگه صبر نکردم چند قدم فاصله مونو سریع طی کردم و بهش رسیدم و سرمو به سینه گرمش تکیه دادم. چقدر دلم میخواست دستاشو دورم محکم کنه و منو تو بغلش بگیره و نذاره برم این اتفاق جزو غیر ممکن های دنیا بود.
مهربونی صداش همون لحظه اول رفت وبی احساس گفت: چی شده؟ اینجا چیکار میکنی؟
چرا کلمات هنوز همون کلماتند ولی اینطور با تغییر صدا معنا عوض میکنند؟ چرا ما آدمها میتونیم اینهمه همدیگه رو آزار بدیم و هیچ اتفاقی هم نیفته! چرا من اینقدر دلم میخواد خودمو تو بغلش گم کنم!